Beste leden,

De zomer loopt alweer langzaam ten einde. Voor velen was het een periode van reizen, ontspanning en lange avonden buiten. Hopelijk heeft u genoten van zon, gezelligheid en misschien zelfs van onverwachte avonturen.

Nu komt er een ander soort ritme terug: kinderen die trots hun nieuwe schooltas of verse set kleurtjes laten zien, en oudere kinderen die misschien een beetje zenuwachtig hun nieuwe klas binnenstappen aan het begin van het schooljaar. Ondertussen vullen ouders hun agenda’s weer met werkafspraken en projecten, en voelt september vaak als een frisse start – met hernieuwde energie, plannen en ideeën voor het najaar.

Ga lekker zitten, neem er een kop koffie of thee bij, wij wensen u veel leesplezier met deze nieuwsbrief!

Tweede kamer verkiezingen

Voor de Tweede Kamerverkiezing 2025 hebben maar liefst 117 763 Nederlanders buiten Nederland zich geregistreerd om te stemmen. Daarmee is het aantal geregistreerde kiezers in het buitenland ten opzichte van 2023 gestegen met 8 941 stemmen!

Wilt u ook stemmen voor de Tweede Kamer? Zorg dan dat u zich voor woensdag 17 september 2025 hier registreert.
 

Samen proosten op 95 jaar

Nederlandse Vereniging Genève

Meld je vandaag nog aan

Dit jaar bestaat onze vereniging maar liefst 95 jaar – een bijzondere mijlpaal die we niet ongemerkt voorbij laten gaan. Op zaterdag 4 oktober vieren we dit jubileum met een feestelijk Lustrum Gala in het Casino te Morges, aan het Meer van Genève.
 

Wat kunt u verwachten?

✨ Een heerlijk viergangendiner
✨ Een sprankelende cabaretvoorstelling van Plankgas, speciaal uit Nederland
✨ Een feestelijke afsluiting met DJ en dansvloer

Dit wordt hét hoogtepunt van ons jubileumjaar – een avond om samen herinneringen te delen, nieuwe contacten te leggen en het glas te heffen op de toekomst van de vereniging.

👉 Schrijf u snel in! Er zijn nog plaatsen beschikbaar, maar het aantal is beperkt.
 

Praktische info in het kort: 

• 📍 Locatie: Place du Casino 4, 1110 Morges

• 🕕 18.00 uur – Apéro met vier amuse-bouches

• 🍽️ 19.30 uur – Viergangendiner

• 🎭 20.00–21.00 uur – Cabaretvoorstelling door Plankgas

• 🎶 22.30 uur – Nederlandstalige DJ & dans

• 🚪 02.00 uur – Sluiting deuren

NVG LEDEN
 

NVG INTRODUCEES

Dresscode: feestelijk/tenue de ville.

Wij hopen u daar te zien voor een onvergetelijke avond vol gezelligheid en traditie!

Dit event is mede mogelijk gemaakt door onze sponsors.

Sail Amsterdam

een zee van historie en ontmoeting

Elke vijf jaar verandert de hoofdstad van Nederland in een bruisend maritiem toneel: “Sail Amsterdam”. Wat begon in 1975 als een eenmalig evenement ter ere van het 700-jarig bestaan van Amsterdam, groeide uit tot een van de grootste nautische bijeenkomsten ter wereld.

De eerste editie, toen nog “Sail 700” genoemd, bracht tientallen historische zeilschepen, moderne marinevaartuigen en een ongekende stroom bezoekers naar het IJ. Het succes was zo overweldigend dat men besloot het spektakel te herhalen – en inmiddels is “Sail Amsterdam” een traditie geworden die miljoenen bezoekers trekt.

Centraal staan de Tall Ships: majestueuze windjammers, driemasters en andere historische zeilschepen van over de hele wereld. Ze vormen het hart van de parade die elk evenement opent: de Sail-In. Dan varen de schepen, vaak begeleid door honderden kleine boten en sloepen, in een indrukwekkende stoet het IJ op richting het centrum van Amsterdam. Langs de kades heerst feest met muziek, cultuur, internationale crews die hun schip tonen, en natuurlijk de geur van haring, stroopwafels en poffertjes.

Voor Nederlanders in het buitenland blijft het vaak een herkenbaar beeld – de foto’s van volle grachten en kleurrijke vlaggen roepen direct een gevoel van heimwee op.

Op 24 augustus kwam Sail Amsterdam 2025 ten einde. Persoonlijk was ik er niet bij, maar ik kan me goed voorstellen dat de stad nog dagenlang de geur van kruit en IJsselmeerwind meedroeg. Dus wie weet, spoort dit verhaal ons aan om over vijf jaar ook naar Amsterdam te gaan om samen met onze landgenoten ervan te genieten.

Veertig jaar geleden: Live Aid 1985

Muziek, magie en modiale solidarteit

Soms gebeurt er iets dat zich vastzet in je geheugen, alsof de tijd heel even stilstaat. Voor mij is Live Aid op 13 juli 1985 zo’n moment. Veertig jaar geleden, maar nog steeds kraakhelder in mijn herinnering: hoe de hele wereld die dag leek samen te komen, via één televisiescherm, één geluid, één doel. Onder het motto “Feed the World” keken naar schatting 1,5 miljard mensen in 150 landen naar Live Aid, een gigantisch Solidariteitsconcert dat gelijktijdig plaatsvond in Londen (Wembley Stadium) en Philadelphia (JFK Stadium). Het doel: geld inzamelen voor de hongersnood in Ethiopië. Het idee alleen al was duizelingwekkend, maar wat er die dag gebeurde, ging veel verder dan een goed doel.

De line-up was spectaculair. David Bowie, U2, Elton John, Bob Dylan, Tina Turner… En in Philadelphia stond zelfs Eddie Murphy op het podium — niet als zanger, maar als presentator. Hij was toen hét gezicht van onze generatie: scherp, grappig, en maatschappelijk betrokken. Maar waar de dag echt geschiedenis schreef, was in Londen.

Ik kan het nog voelen. Freddie Mercury achter zijn piano, alleen, als een priester voor zijn altaar. En dan dat eerste, bijna fluisterende begin van Bohemian Rhapsody:

“Mama… just killed a man…”

Op dat moment voel je gewoon dat Wembley zijn adem inhoudt. De kwetsbaarheid van dat ene woord – Mama – zo krachtig, raakte diep. Het publiek, miljoenen mensen thuis, zongen zachtjes mee. Het ging allang niet meer over fictieve spijt of rock ’n roll drama. Het werd een universele roep: om troost, om menselijkheid, om verbondenheid.

Live Aid bracht uiteindelijk meer dan 125 miljoen dollar op voor Ethiopië. Maar wat het mij vooral liet zien, was dat muziek mensen in beweging kan brengen — letterlijk én figuurlijk. Dat het collectieve, als het oprecht is, écht kracht heeft.

Nu, veertig jaar later, kijk ik terug met verwondering én een beetje weemoed. De wereld is veranderd. Onze problemen ook. Maar de behoefte aan verbondenheid, aan iets wat groter is dan wijzelf, is gebleven.

En soms — als ik de radio aanzet en ik hoor:

“Mama… oooh… I don’t wanna die…”

Dan zit ik weer even voor de tv, op die zomeravond in 1985. En dan weet ik zeker dat sommige momenten voor altijd zijn.

Oude “Meuk” met een verhaal

een kijkje in het verleden

De Zinken Emmer en de Hooivork.

Er was een tijd dat de boerderij zonder zinken emmer en hooivork ondenkbaar was. De emmer hing vaak bij de pomp, altijd klaar om water te scheppen voor mens en dier. Het gegalm van het ijzer wanneer hij op de stenen neerkwam, hoorde er gewoon bij. In de zomer werd hij gevuld met koud water om dorstige veldarbeiders te laven, in de winter stond hij dampend vol warme melk bij de koeienstal. Een goede zinken emmer ging generaties mee en werd soms zelfs doorgegeven als erfstuk.

De hooivork was het verlengstuk van de boer. Met stevige hand werd het hooi opgegooid, gespreid of verzameld. Jongens die sterk genoeg waren om de vork te hanteren, werden eindelijk als ‘echt bruikbaar’ op de boerderij gezien. Het ritme van hooien bepaalde vroeger de zomerdagen: eindeloos zwoegen op het land, met gebogen ruggen en zwetende voorhoofden.

En hoe gaat dat nu in Zwitserland? Hier denderen moderne tractoren door de valleien, vaak uitgerust met indrukwekkende grijpers en balenpersen. Het hooi wordt keurig in plastic verpakt tot ronde balen die als reuzensnoepjes op de alpenweiden liggen. De boer hanteert geen hooivork meer maar knoppen, hendels en zelfs apps. En de zinken emmer? Die is verdrongen door melktanks van roestvrij staal, gekoeld en vol automatische sensoren.

Toch, wie in de zomer een wandeling maakt door de Zwitserse bergen, kan soms nog een oudere boer of boerin betrappen met een hooivork in de hand. En die ouderwetse zinken emmer? Je vindt hem vaak terug als bloempot bij de voordeur – een knipoog naar een verleden dat niet vergeten mag worden.

"Van Houten" op de rails

Nederlandse cacao in Zwitserse straten

Wie rond 1900 door het Zwitserse Vevey wandelde, kon zomaar een glimp opvangen van een stukje Nederland… rijdend op rails! Op de lokale tram prijkte in sierlijke letters: “Cacao Van Houten” – een reclame voor wat toen een revolutionair product was: oploscacao uit Nederland. Maar de tram in Vevey was slechts één van de vele plekken waar deze Hollandse trots de wereld veroverde.

De naam Van Houten is onlosmakelijk verbonden met cacao. In 1828 vond Coenraad Johannes van Houten uit Amsterdam een manier uit om vet uit cacaobonen te persen. Hierdoor ontstond cacaopoeder die gemakkelijk oploste in melk of water. Zijn zoon Casparus bouwde het bedrijf uit in Weesp tot een van de eerste grote internationale merken uit Nederland.

De cacao was niet alleen populair vanwege de smaak, maar ook vanwege de slimme marketing. Van Houten was een pionier op het gebied van reclame. Het bedrijf begreep al vroeg: als je een goed product hebt, moet je het ook goed laten zien.

In de vroege 20e eeuw verschenen Van Houten-reclames op trams in Zwitserland, België, Frankrijk en zelfs in Londen. 

Voor Nederlanders in Zwitserland – toen én nu – moet het een vertrouwd gezicht zijn geweest: Van Houten op de tram, een stukje Hollandse vindingrijkheid in een Alpenland. En misschien herinnert u zich nog de oude blikken met cacao in grootmoeders keukenkastje, maar dan wel met diezelfde naam in goud!

Het juli - augustus seizoendier

De kleine boodschapper - De Zwaluw

Zodra de zomer op volle toeren draait, zien we ze hoog in de lucht dansen: de zwaluwen. Ze duiken, zingen en scheren in groepjes over weilanden en daken, vaak vlak voor een zomerstorm.

De zwaluw is een vogel van de zomer — een reiziger, maar ook een brenger van hoop. Al eeuwenlang ziet men haar als een voorspeller van geluk. In veel oude volksverhalen werd de zwaluw gezien als brenger van de lentezon en beschermengel van het huis. In Friesland geloofde men zelfs dat een zwaluwnest onder de dakrand geluk bracht en het huis beschermde tegen blikseminslag.

In andere delen van Europa dacht men dat als je de eerste zwaluw van het jaar zag, je een wens mocht doen — en dat die uit zou komen als je op dat moment geld in je zak had.

In de lucht zijn zwaluwen meesters van samenwerking. Ze vliegen in formatie, letten op elkaar, en passen hun koers aan als het nodig is. Een subtiele herinnering aan hoe we als gemeenschap verbonden blijven, ook tijdens de zomervakantie.

Wist u dat Zwaluwen echte luchtacrobaten zijn en dat ze op één dag wel 140 kilometer kunnen vliegen? Terwijl ze door de lucht scheren, vangen ze muggen en vliegjes – superhandig tijdens warme zomeravonden wanneer die beestjes ons anders zouden plagen. Hun nestjes bouwen ze van modder en een beetje speeksel, vaak onder dakranden of balkons. En nog iets bijzonders: in de herfst vertrekken zwaluwen helemaal naar Afrika, maar ieder voorjaar keren ze terug naar precies dezelfde plek. Alsof ze nooit echt weg zijn geweest. Hierdoor worden ze ook gezien als symbool voor thuiskomen — een thema dat veel leden van de Nederlandse Vereniging zal aanspreken. We zijn tenslotte allemaal een beetje zwaluw: we keren steeds weer terug naar vertrouwde grond, of dat nu Nederland is, Genève, of een plek in ons hart.

Nieuw Nederlands museum

brengt migratie in beeld met kunst.

Rotterdam is weer een parel rijker! In mei 2025 opende aan de kade van Katendrecht het gloednieuwe Fenix Museum of Migration. Op deze plek vertrokken ooit miljoenen Europeanen per schip naar Amerika – en nu is het historische pakhuis omgetoverd tot een modern museum waar kunst en persoonlijke verhalen van migratie centraal staan.

Het gebouw zelf is al een reden om te gaan kijken. De Chinese architect Ma Yansong ontwierp een spectaculaire, 30 meter hoge wenteltrap van glanzend staal – de Tornado. Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over de Maas en de skyline van Rotterdam. Het kunstwerk staat symbool voor beweging, verandering en nieuwe richtingen – precies waar migratie over gaat.

Binnen vind je een verrassende mix van kunst, fotografie en installaties. Van indrukwekkende portretten van migranten tot een doolhof gebouwd van koffers die samen een verhaal over vertrekken, aankomen en alles daartussenin vertellen.

Fenix wil geen gesloten museum zijn, maar een plek voor ontmoeting. Op de begane grond is een open plein waar buurtbewoners, bezoekers en artiesten samenkomen voor muziek, markten en kleine festivals. Daarmee voelt het museum niet alleen Rotterdams, maar ook heel toegankelijk – een huiskamer aan de haven.

En eigenlijk herkennen wij als Nederlanders rond het Meer van Genève dit thema van migratie heel goed. Want ook wij zijn – hoe comfortabel we ons hier inmiddels ook voelen – immigranten. We kwamen ooit naar Zwitserland om te studeren, te werken of een nieuw leven op te bouwen, en dragen ieder onze eigen verhalen van vertrek en aankomst met ons mee.

In Genève zelf werd bovendien een bijzonder hoofdstuk in de migratiegeschiedenis geschreven: het Nansenpaspoort. Dit paspoort werd in 1922 ingevoerd op initiatief van Fridtjof Nansen, de Noorse ontdekkingsreiziger en Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Volkenbond. Het bood vluchtelingen die geen nationaliteit of geldig reisdocument meer hadden – zoals velen na de Eerste Wereldoorlog en de Russische Revolutie – toch de mogelijkheid om legaal te reizen en zich elders een bestaan op te bouwen. Het werd al snel erkend door meer dan vijftig landen en betekende voor tienduizenden mensen een nieuw begin.
 

Het symbool van het Nansenpaspoort herinnert ons eraan hoe belangrijk erkenning en gastvrijheid zijn voor iedereen die zich in een ander land wil vestigen. Het Fenix Museum sluit met zijn kunst en verhalen prachtig aan bij die gedachte: migratie is niet alleen een kwestie van geschiedenis of politiek, maar ook van persoonlijke ervaringen – van mensen zoals wij.

Een aanrader dus, voor wie binnenkort in Nederland is!
 

Kijk hier voor meer informatie over het museum.

Om af te sluiten

De mooiste bloemen

Midden op het grote plein
Staat het stalletje van Katrijn:
Mooie blommen! Mooie blommen!
Mensen, hierheen moet je kommen!
'k Heb margrieten, mooie anjers
'k Heb violen... zulke kanjers!
Rode rozen, korenbloemen
Veel te veel om op te noemen
Lelietjes van twintig centen
Prachtig mooi. Je ruikt de lente!

Daar komt kleine Pieter aan
Bij het stalletje blijft hij staan
Wel, m'n jongen, zegt Katrijn
Wat zal 't wezen, wat zal 't zijn?
Irissen met lange stelen
Wil je paarse, wil je gele?
Zestig centen maar, de tien!
Wil je roosjes dan, misschien?
Ook niet deze? Of van deze?
Maar wat moet het dán toch wezen
Moet je ze voor moeder halen?
Neem dan lelietjes-van-dalen!

Nee, zegt Pieter, nee, het was
Voor de juffrouw van de klas!
Weet je ze verjaart vandaag
En nu geef ik haar zo graag
Bloemetjes met gele hartjes
Maar ik heb alleen twee kwartjes...
Lieve jongen, zegt Katrijn, dan krijg jij van mij jasmijn!
't Allermooiste wat er bij is
En of Pietertje ook blij is!
Kijk, daar gaat hij met zijn petje
En zijn prachtige boeketje
Straks zegt Pieter heel geleerd:
Juf, nog wel gefie-sie-teerd 

Annie M.G. Schmidt