Beste leden,
De vogeltjes fluiten, de eerste bloemen staan alweer in bloei, en ook wij zitten vol nieuwe plannen en frisse ideeën! In deze vrolijke maart-april editie van onze nieuwsbrief kijken we terug op de afgelopen twee maanden en nemen we u graag mee in alles wat er deze lente te beleven valt.
Met gezellige bijeenkomsten voor jong en oud: wordt het weer een seizoen vol ontmoetingen en mooie momenten. Ook delen we leuke nieuwtjes, tips en verhalen om helemaal in de lentesfeer te komen.
Dus pak een kopje koffie (of een glas limonade), zoek een zonnig plekje op, en geniet van deze nieuwe editie. We hopen u snel weer te zien!
Middag voor leden en oud leden van 75+
Het bestuur organiseert in het kader van het Lustrum een middag voor leden en oud-leden van 75 jaar en ouder. U zult worden ontvangen met een kop thee of koffie. Bij een 95ste verjaardag hoort er natuurlijk ook een stuk taart bij. Vervolgens wordt een glas wijn of andere consumptie geserveerd. Indien u geen eigen vervoer heeft, zullen wij ons best doen om een vrijwilliger te vinden die u kan begeleiden.
Op donderdag 1 mei voor de leden uit de omgeving van Lausanne-Montreux:
15h30 tot 17h30
Restaurant du Port de Pully
Route du Port 7
1009 Pully
Op donderdag 8 mei voor de leden uit de omgeving van Genève:
15h30 tot 17h30
Auberge du Grand Donzel
Route Antoine-Martin 21
1234 Vessy
Aanmelden voor 25 april kan hier per email, of per telefoon:
Sandrine Doude van Troostwijk: omgeving Montreux. Tel: +41 76 562 10 82
Frederike Cortenraad: omgeving Geneve. Tel: +41 76 323 29 21
Optreden van Roel Verburg
SAVE THE DATE
dinsdag 20 mei 2025
7:00 p.m. 9:30 p.m.
Salle Communale
Place des Ormes
1296 Coppet
Uitnodiging en inschrijvingen volgen snel
Internationale Vrouwendag
Een Geschiedenis van Strijd en Solidariteit
Elk jaar op 8 maart vieren we Internationale Vrouwendag – een dag die wereldwijd aandacht vraagt voor gelijke rechten, kansen en de belangrijke bijdrage van vrouwen aan de samenleving. Ook binnen onze Nederlandse gemeenschap in Genève is dat een mooi moment om even stil te staan bij de weg die al is afgelegd, en bij wat er nog te doen is.
Internationale Vrouwendag bestaat al meer dan een eeuw. Het begon in 1908, toen vrouwen in New York de straat op gingen voor beter loon en stemrecht. In 1910 stelde de Duitse activiste Clara Zetkin voor om van deze acties een jaarlijkse traditie te maken. Sindsdien is 8 maart uitgegroeid tot een wereldwijd moment van solidariteit.
In de filmklassieker Mary Poppins (1964) is een speelse verwijzing naar de strijd voor vrouwenstemrecht. Mrs. Banks, de moeder van het gezin, marcheert enthousiast door het huis met haar suffragette-banner en zingt "Sister Suffragette". Dit is gebaseerd op de echte suffragettebeweging in het Verenigd Koninkrijk, geleid door Emmeline Pankhurst. Een dramatisch moment in de geschiedenis was in 1913, toen de activiste Emily Davison zichzelf tijdens de Epsom Derby voor het paard van koning George V wierp om aandacht te vragen voor vrouwenstemrecht. Ze overleed aan haar verwondingen, maar haar actie werd een symbool voor de beweging. In 1977 riep de Verenigde Naties 8 maart officieel uit tot Internationale Vrouwendag, terwijl in Nederland vrouwen in de jaren ’70 en ’80 massaal in actie kwamen tegen loondiscriminatie en voor meer zeggenschap en zo vond in 1981 de eerste landelijke vrouwenstaking plaats: een mijlpaal in de strijd voor gelijke behandeling.
Vandaag de dag draait Internationale Vrouwendag niet alleen om protest, maar ook om inspiratie. Over de hele wereld vinden evenementen, debatten en vieringen plaats om de successen van vrouwen te erkennen en te werken aan verdere vooruitgang. Laten we op 8 maart niet alleen terugkijken op de strijd die is gestreden, maar ook vooruitkijken naar een toekomst waarin gelijkheid de norm is.
18 maart – Wereld Recycle Dag
Een dag om stil te staan bij afval, kansen en verantwoordelijkheid
In Nederland zijn we best goed bezig als het om afvalscheiding gaat. Glas in de glasbak, plastic apart, en compost in de GFT-bak – we doen het vaak bijna automatisch. Maar ook hier in Zwitserland – en dus in Genève – is er volop aandacht voor afvalverwerking. Wereld Recycle Dag op 18 maart is een uitgelezen moment om stil te staan bij wat er eigenlijk met ons afval gebeurt… en wat wij daar zelf aan kunnen bijdragen.
Zwitserland mag dan een indrukwekkend recyclagepercentage halen (53% in 2020), het land staat tegelijk bekend als een van de grootste afvalproducenten per hoofd van de bevolking in Europa. In Genève gaat het dus deels goed, maar er is nog veel ruimte voor verbetering. Zo blijkt uit recente cijfers dat maar liefst 57% van de recyclebare materialen in Genève alsnog verbrand worden bij de Cheneviers-centrale. Onze bekende zwarte vuilniszakken bevatten nog altijd zo’n:
33% keukenafval
9% papier en karton
5% glas
En dat terwijl al deze materialen eigenlijk prima hergebruikt kunnen worden. Het doel van recyclage is niet alleen om afval te verminderen, maar ook om de waarde van grondstoffen te behouden. In Genève gaat dat op verschillende manieren:
Organisch afval wordt verwerkt in de fabriek van Châtillon in Bernex. Een deel wordt omgezet in hoogwaardige compost voor landbouw, tuinbouw en tuinieren. De rest wordt via methanisering omgezet in biogas, dat vervolgens woningen in het kanton verwarmt.
Glas wordt voor 70% hergebruikt door glasfabrieken in Vaud. Het maken van flessen of potten uit gerecycled glas verbruikt 25% minder energie dan productie uit nieuw zand.
Papier en karton worden ingezameld door bedrijven in Zwitserland en Europa om er nieuwe vellen, verpakkingen of enveloppen van te maken – zonder dat daar een boom voor gekapt hoeft te worden.
Maar er is ook minder goed nieuws: een deel van het afval wordt nog altijd geëxporteerd naar landen waar de verwerking minder duurzaam verloopt. Geen recycling, maar doorschuiven.
Met de zogeheten 5 R’s kunnen we zelf verschil maken: refuse, reduce, reuse, recycle, and then repair.
En wie weet... misschien wordt dit wel een leuk gespreksonderwerp tijdens de volgende borrel of evennement van de vereniging? Of een uitdaging: wie komt een maand lang toe met één vuilniszak?
Zo maken we samen Zwitserland – én de planeet – een stukje groener.
TOM POUCE
De tompouce: een (niet zo) typisch Nederlands gebakje
Bij Koningsdag hoort natuurlijk een oranje tompouce. Elk jaar liggen ze weer in rijen in de Nederlandse supermarkten: dat romige bladerdeeggebakje met een knaloranje glazuurlaag. Maar wist je dat de tompouce eigenlijk helemaal niet zo Nederlands is als we denken?
De traditie van de oranje tompouce begon in 1967, bij de geboorte van onze huidige koning. Ter ere van prins Willem-Alexander werden er oranje tompoucen geserveerd – een feestelijke twist op de bekende roze variant. Sindsdien is het gebakje een vaste gast op Koningsdag, bij voorkeur gecombineerd met oranje vlaggetjes, vrijmarkten en een lekker lentezonnetje. En natuurlijk ook met de onvermijdelijke discussie: hoe eet je zo’n tompouce eigenlijk zónder dat de room eruit spuit?
Hoewel wij hem als "typisch Nederlands" beschouwen, heeft de tompouce een internationaal verleden. In Frankrijk kennen ze de millefeuille, in Italië de mille foglie, en in België noemt men het een boekske of glacéke. Allemaal varianten van hetzelfde idee: laagjes bladerdeeg met een zachte vulling ertussen.
De Nederlandse tompouce zou in de 19e eeuw zijn bedacht door een Amsterdamse banketbakker, geïnspireerd door een bijzonder klein artiest: General Tom Thumb.
Deze Amerikaanse showman (echte naam: Charles Stratton) trad tussen 1844 en 1845 ook op in Nederland. Zijn bijnaam zou geleid hebben tot de naam van het kleine, fijne gebakje.
In Friesland trad rond diezelfde tijd ook een "Admiraal Tom Pouce" op – klein van stuk, maar met een groot gevoel voor show.
De eerste schriftelijke vermelding van de Nederlandse tompouce dateert uit 1875. Sindsdien is het gebakje niet meer weg te denken – zeker niet uit de etalages van de HEMA, die er naar eigen zeggen jaarlijks 14 miljoen verkoopt.
En nu het grote tompouce-dilemma: hoe eet je ‘m? Iedereen lijkt z’n eigen techniek te hebben:
· Prakken – Gewoon platdrukken en los opscheppen. Rommelig, maar effectief.
· Daklichten – Eerst het glazuurlaagje eraf, dan de rest.
· Splitten – Vertikaal doorsnijden, zodat je twee halve tompouces hebt.
· Happen – De stoere aanpak. Vaak met room tot op je neus.
· Kantelen – Op z’n zij leggen en dan rustig in stukjes snijden.
Er is dus geen "juiste" manier – maar misschien wel een leuke gespreksstarter op 3 mei op de NVG Jubileum Koningsdag op het Domaine la Capitaine!
Voor wie er geen HEMA of Hollandse bakker in de buurt heeft vind je bij veel Zwitserse patisseries de Millefeuille, die qua structuur sterk lijkt op de tompouce. Met een beetje geluk kun je zelfs een versie met oranje glazuur laten maken (vraag het vooral even vriendelijk in het Frans 😉). En anders is zelf maken ook een leuke optie – bladerdeeg, banketbakkersroom en wat glazuur brengen je al een heel eind.
Zie hier voor een recept
En dan nog dit…
Wist je dat Tom Poes, het beroemde stripmaatje van heer Bommel, zijn naam te danken heeft aan dit gebakje? Volgens de overlevering kwam Marten Toonder op het idee voor de naam nadat zijn vrouw hem trakteerde op een tompouce.
25 Jaar Later
De Tijdloze Warmte van
Toon Hermans
Dit jaar is het precies 25 jaar geleden dat Nederland afscheid moest nemen van één van zijn meest geliefde artiesten: Toon Hermans. Op 22 april 2000 overleed Toon op 83-jarige leeftijd, maar zijn geestige en hartverwarmende nalatenschap leeft nog altijd voort.
Toon Hermans was veel meer dan alleen cabaretier. Hij was een dichter, een zanger, een schilder en bovenal een meesterverteller. Met zijn eenvoudige conferences, zijn kleine liedjes en zijn droogkomische anekdotes wist hij het publiek te raken, te laten lachen én te ontroeren. Zijn kracht lag in de eenvoud: in een grap over een boterham of een mijmering over de liefde wist hij een universele waarheid te vangen.
In een tijd waarin het theater vaak groots en complex wilde zijn, koos Toon voor de kleine dingen. "Je hoeft niet groot te zijn om groots te zijn," zei hij ooit — een uitspraak die zijn hele werk samenvat.
Zelfs een kwart eeuw na zijn overlijden klinkt Toons stem nog regelmatig door in Nederlandse huiskamers. Zijn liedjes als "Lente me" en "Een roosje, m'n roosje" blijven tijdloos. Zijn boeken worden nog steeds herdrukt, zijn oude shows zijn op televisie en online te vinden, en zijn beroemde citaten duiken overal op: op ansichtkaarten, op muren van scholen, en op sociale media.
Toon bracht troost en lichtheid in moeilijke tijden — iets wat misschien juist nu, in een onrustige wereld, weer extra gewaardeerd wordt. Hij herinnert ons eraan dat geluk vaak schuilt in het kleine: een glimlach, een vriendelijk woord, een zonnestraal op een gewone maandagmorgen.
Laten we deze 25e herdenking gebruiken om zijn werk opnieuw te ontdekken — en om, zoals hij het zo mooi zei, "de kleine dingen groot te maken." Wilt u de warmte van Toon Hermans opnieuw beleven? Hieronder drie tips om een glimlach op uw gezicht te toveren.
1. Bekijk zijn klassieke shows
Veel van Toons voorstellingen zijn tegenwoordig terug te vinden op YouTube en streamingdiensten. Een aanrader is zijn show uit 1967, waarin hij op zijn pure, ontwapenende manier de kleine dingen van het leven bezingt.
2. Lees zijn gedichten
Toons bundels zoals "Toen ik je zag" en "Liedjes en gedichten" brengen zijn liefde voor eenvoud en zijn warme levensvisie prachtig over. Perfect om op een rustig moment bij een kopje koffie open te slaan.
3. Luister naar zijn liedjes
Nummers als "24 rozen", "Als de liefde niet bestond" en "Lente me" brengen niet alleen nostalgie, maar ook troost. Veel van zijn liedjes zijn verzameld op Spotify en andere muziekplatforms.
"Geluk is niet te koop, geluk is eenvoudig." — Toon Hermans
Het maart-april seizoendier
De roodborst – een kleine boodschapper met een groot hart
Heb je het weleens meegemaakt? Je loopt door het park of zit in de tuin met een kopje koffie en ineens is hij daar: dat kleine, dappere vogeltje met zijn feloranje borst. Alsof hij je even komt begroeten. Alsof hij iets te zeggen heeft. De roodborst.
Dit vrolijke vogeltje weet met gemak je blik – én je hart – te vangen. Niet alleen vanwege zijn prachtige kleur of zijn heldere zang, maar ook door de bijzondere betekenis die veel mensen aan zijn verschijning geven. Want wist je dat de roodborst in verschillende tradities wordt gezien als een boodschapper uit het hiernamaals?
Opmerkelijk vaak vertellen mensen dat ze een roodborstje zien tijdens een bezoek aan het graf van een dierbare. Soms landt hij op de grafsteen, dan weer op een bankje – maar hij blijft in de buurt. Alsof hij wil zeggen: "Je bent niet alleen." Voor wie daar gevoelig voor is, voelt het als een knipoog uit de hemel. Een teken dat iemand over je waakt.
In spirituele kringen wordt de roodborst gezien als symbool van hoop, liefde en innerlijke kracht. Hij zou de brug slaan tussen verleden en heden, tussen verlies en verbinding. Zijn plotselinge aanwezigheid is dan niet zomaar toeval, maar een bemoedigend gebaar uit een andere wereld.
Er bestaat een oude christelijke legende over hoe de roodborst aan zijn rode borst kwam. Het verhaal vertelt dat een klein bruin vogeltje, toen Jezus zijn kruis droeg, een doorn uit zijn doornenkroon trok. Een druppel bloed viel op zijn borst en kleurde zijn veren rood – voorgoed. Sindsdien zouden alle roodborstjes met trots hun borst vooruitsteken, niet uit ijdelheid, maar uit mededogen. Deze legende maakte het roodborstje tot een symbool van opoffering, troost en oneindige liefde. Geen wonder dat hij in zoveel volksverhalen en gedichten een hoofdrol speelt.
Waar veel vogels in de winter naar warmere oorden vertrekken, blijft de roodborst gewoon bij ons. Trouw en dapper trotseert hij de kou, en zingt hij zijn heldere liedje, net na de merel. Zelfs op grijze, koude dagen laat hij van zich horen – als een lichtpuntje in de winter. En precies dát maakt hem zo bijzonder: hij herinnert ons eraan dat er altijd hoop is, ook als het leven even donker aanvoelt.
Of je nu spiritueel bent ingesteld of gewoon geniet van een beetje natuur in je dagelijks leven – de verschijning van een roodborstje is altijd bijzonder. Hij nodigt ons uit om stil te staan, te luisteren en misschien zelfs iets meer te voelen dan alleen zijn gezang. Dus zie je deze lente een roodborstje op een tak of fladderend in de tuin? Sta even stil. Wie weet brengt hij een boodschap mee – van liefde, hoop of gewoon een beetje troost. Laten we dit vogeltje koesteren als wat hij werkelijk is: een kleine boodschapper met een groot hart.
De Matthäus Passion
Een oer-Hollandse paastraditie
Voor veel Nederlanders is het haast vanzelfsprekend: rond Pasen zit je – ergens in een kerk, theaterzaal of zelfs in je huiskamer – ademloos te luisteren naar de ontroerende klanken van de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach. Een eeuwenoude Duitse compositie, jawel, maar inmiddels bijna net zo Hollands als hagelslag en oranje tompoucen.
In de weken voor Pasen trekken duizenden mensen in Nederland naar uitvoeringen van dit meesterwerk. Van kleine dorpskerken tot het majestueuze Concertgebouw in Amsterdam: overal klinkt de muziek van Bach. Sommigen hebben hun favoriete uitvoering, anderen wisselen ieder jaar. Maar één ding is zeker: de Matthäus is méér dan een concert, het is een beleving.
De liefde voor Bach zit diep in de Nederlandse cultuur. Al sinds het begin van de twintigste eeuw wordt de Matthäus Passion hier jaarlijks uitgevoerd, en met de jaren groeide het uit tot een nationale traditie. Misschien is het de combinatie van ingetogen schoonheid, religieuze diepgang en muzikale genialiteit die het zo raakt. Of het nu gaat om gelovigen of niet-gelovigen, jong of oud: de Matthäus weet elk hart te beroeren.
Ook buiten Nederland houden veel Nederlanders deze traditie in ere. Misschien luister je thuis via Radio 4 of zoek je een uitvoering hier in Zwitserland – of je speelt zelf een opname af op Goede Vrijdag met een kopje thee en een beetje heimwee. Hoe dan ook: de Matthäus verbindt. Met onze roots, met elkaar, en misschien ook een beetje met het grotere geheel.
Voor wie de traditie wil volgen: Radio 4 zendt elk jaar meerdere Matthäus-uitvoeringen uit, en online zijn prachtige versies te vinden – van sobere barok tot rijke orkestuitvoeringen. Een aanrader voor wie even wil wegdromen, of juist even stil wil staan.
Vanuit Genève wensen we iedereen een mooie en betekenisvolle paasdagen – met of zonder Bach, maar liefst wel met een beetje muziek in het hart.
Om af te sluiten
Ik zing je ik refrein je
Ik sherry je en ik wijn je
Ik cello en ik vleugel je
Ik Rembrandt en ik Breugel je
Ik koffie en ik thee je
Ik strand je en ik zee je
Ik spel je en ik blader je
Ik moeder en ik vader je
Maar zou ik jou iets mogen vragen
Het gaat veel verder dan een zoen
Zou ik jou wat mogen vragen
Zou je voor mij wat willen doen
Lente me zomer me
September me en winter me
Want ik heb je onophoudelijk lief
Morgen me middag me
Avond me en nacht me
Met andere woorden
Blijf bij me alsjeblieft
Ik zie in je ogen weer de bloesem van de appelboom
En je zomers kan ik voelen op mijn wang
Ik zie de bladeren weer vallen op onze lieve droom
En de lichtjes van de Kerstmis zie ik weer bewegen op het behang
Lente me zomer me
September me en winter me
Want ik heb jou onophoudelijk lief
Morgen me middag me
Avond me en nacht me
Met andere woorden
Blijf bij me alsjeblieft